Almaci: een kans op linkse herbronning

Jan Blommaert 

Nu Meyrem Almaci voorzitster is geworden van Groen ontstaan er een nieuwe mogelijkheden. Er heerste ter linkerzijde een structureel wantrouwen tegenover Groen als een wispelturige en onbetrouwbare partner, die bij momenten bereid was om heel wat water in de wijn te doen en die huiverde wanneer het etiket “links” op Groen werd geplakt. Almaci is de figuur die dat in de praktijk – kijk naar de oppositie in de Antwerpse gemeenteraad – kan ontzenuwen. Ze bezit als één der weinige Groenen een volledige geloofwaardigheid bij links (ze was, bijvoorbeeld, een constant deelnemer aan de Dag van het Socialisme), en ze is pragmatisch genoeg om SP.A en PVDA hun eigenheid en trots te laten terwijl ze toch als één front tegen de extreemrechtse krachten ingaan.

Er is nog meer. Dankzij de linkse paraplu neemt de Groen-agenda een nieuwe dimensie aan. Van een softe milieu-agenda kan het een antikapitalistische kritiek worden. Duurzaamheid is niet enkel een ecologisch gegeven, maar ook een economisch gegeven. We moeten hoe dan ook meer belang hechten ter linkerzijde aan zaken die traditioneel niet binnen onze actieradius liggen. Die actieradius beperkt “economie” nogal dikwijls tot het industriële systeem, terwijl ogenschijnlijk kleine ingrepen zals peer-to-peer economie, deel- en herstelmarkten, stadslandbouw , downscaling van de eigen consumptie en wat weet ik al enorm aan belang winnen in de kritiek op de structurele crisis van het kapitalisme. Deze groene thema’s kunnen nu ferme linkse thema’s worden, deel van het alternatieve samenlevingsmodel dat we voorstaan.

Deze thema’s sluiten makkelijk aan bij de traditionele cooperatieve modellen van links, en in een context van structurele overproductie en roofbouw op een mondiale schaal is het verdedigen van een industrieel groeimodel beheerd door andere actoren dan de kapitalistische vandaag de dag niet langer verdedigbaar. Ook de Groene thema’s moeten in de systeemkritiek, want de overduidelijke niet-duurzaamheid van het huidige industriële model is precies de zwakke kant van dat systeem.

Er zal nog wat water door de Schelde en de Maas vloeien vooraleer links en Groen een vlotte, constante en probleemloze dialoog aangaan. Maar met Almaci weten we dat er aan de kop van Groen nu iemand zit die geen allergie heeft tegenover links, als beweging en als etiket.