Toen dit boek uitkwam in 1992 veroorzaakte het een zelden geziene schokgolf in de publieke opinie. Het waren de dagen van Paula D’Hondt tegenover Filip Dewinter, en in die dagen was het not done om over Paula D’Hondt te zeggen dat ze haar beleid liet wortelen in dezelfde ideologische premissen als Dewinter en de zijnen. […]
Alles in perspectief
Jan Blommaert Verkiezingen zijn als mediaformat strikt een hier-en-nu aangelegenheid: men kijkt enkel naar wat zich nu voordoet, en op deze kluit. Er heerst een voorliefde voor een soort hijgerige sportverslaggeving waarbij in de 74ste minuut een mooie doelkans wordt gemist en de VAR twee keer onterecht tussenbeide komt. Zo’n formattering helpt ons niet. Dus hier […]
Het schijnbeleid van Theo Francken
Jan Blommaert Drie jaar geleden schreef ik een stuk over “de staatssecretaris voor onbeperkbare instroom“, Theo Francken. Daarin voorspelde ik het volgende: “Francken zal ongetwijfeld aan het einde van deze legislatuur de beleidsmens blijken die het hoogste aantal nieuwkomers in dit land heeft toegelaten – en die daarin gewoon niet de ruimte had om te […]
De echte paradox van Popper
Jan Blommaert In zijn klassieker De Open Samenleving en Haar Vijanden beschreef Karl Popper een “paradox van de tolerantie”. Hij publiceerde het boek in 1945 als een waarschuwing gericht aan democratische (of “open”) samenlevingen, die net geconfronteerd waren met het totalitaire systeem van het fascisme en nu het totalitaire Sovjet-systeem naast zich zagen staan. De paradox van de […]
Het antiracisme van de oppervlakkigheden
Jan Blommaert De Pietendiscussie: zucht. Sinds Jan Nederveen Pieterse in 1990 zijn “Wit over Zwart” publiceerde en met boek en expo de boer opging, is het thema van de Zwarte Piet als icoon van een niet-verwerkt kolonialisme, dat hedendaags banaal racisme is geworden, niet meer weg te halen. Het is een jaarlijks ritueel dat rond […]
Mogen de soldaten nu eindelijk van de straten?
Jan Blommaert Ze zijn inmiddels al bijna twee jaar lang deel van het straatbeeld in een aantal steden, de zwaarbewapende soldaten die de acute terreurdreiging in ons land moesten helpen bezweren. Een bilan. Het was in januari 2015, na de aanslag tegen Charlie Hebdo in Parijs, dat Bart De Wever zijn pedalen verloor. In ons […]
Zullen we eens wat zaken benoemen, ja?
Jan Blommaert Het is weer de tijd waarin men vindt dat men “zaken moet durven benoemen”. Het gaat zoals steeds over onze Moslimgemeenschappen, en dat “durven benoemen” komt zoals steeds neer op de productie van massale hoeveelheden ongeïnformeerde en soms ronduit belachelijke kletskoek. Ook zoals steeds: er is niets nieuws aan de zaken die men […]
De gevaren van het wederzijds respect.
Jan Blommaert Recensie van Patrick Dewael, Wederzijds Respect: De gevaren van het Blok. (Antwerpen: Houtekiet 2001). Verschenen in OIKOS, 2002. Daar waar politici vroeger enkel het genre van de memoires beoefenden zijn ze vandaag de dag producenten geworden van allerhande proza. Er is nog nauwelijks een vooraanstaand politicus te bedenken die zijn of haar overwegingen over het leven […]
De informalisering van de rechtsstaat: ook “stoute” asielzoekers hebben rechten
Jan Blommaert Er is in dit land, en elders, al geruime tijd een beweging aan de gang die zeer verontrustend is omdat ze een aantal zeer grote en belangrijke beginselen van een open en verlichte samenleving ondermijnt. Die beweging is de informalisering van de rechtsstaat, en het hoofdkenmerk ervan is dat men morele oordelen over gedrag […]
Vrijheid, meningen en schelden. De déja-vu van Benno Barnard
Jan Blommaert (De Wereld Morgen en KifKif, April 2010) Islam is al twintig jaar één van dat handvol cyclisch terugkerende themata van publiek debat, en het duikt al twintig jaar in precies dezelfde vorm op. Die vorm werd al in 1981 beschreven door wijlen Edward Said, in zijn Covering Islam – een boek dat iedereen absoluut zou moeten lezen, […]
Jan Blommaert (en z'n gedachten) 